En zo loop op de Sikkelstraat, op zoek naar de kappersschool. Is het hier? Nee, dit is een gewone kapper. Die zal wel meer sollicitanten dan klanten hebben. Zadkine College: dit moet het zijn.

"Daar ben je, goed zeg, dat je er bent, want ik was al een beetje zenuwachtig dat je niet zou komen."

"Hallo, leuk om je weer te..."

"Je jas kan daar en dan zit jij op die stoel op nummer 64."

"64, da's een mooi getal: twee tot de zesde."

"Nee, gewoon op 64. Ik kom zo weer."

De meneer op 65 groet vriendelijk en kijkt een beetje verbaasd naar mijn haar. Zelf heeft hij een glimmende schedel met rondom een strook lange grijze krullen. Snel kijkt hij voor zich.

Blijkbaar liggen we achter op schema. De docent (snor, kort, zwart haar) stuurt haastig de studenten de gang op en wijst alle modellen een andere stoel toe. Nu zit ik op 17. Een priemgetal: dat heb ik weer. Nieuwsgierig komen de meisjes het lokaal weer binnen. Bij de deur ontstaat een discussie over de man die zojuist naast me zat. Hij is afgekeurd en een meisje (blond, opgestoken) protesteert bij de docent. Dit is een harde strijd. We zullen het niet allemaal halen.