"Lig
je nog op schema?"
"Ik ben al klaar."
"Alleen nog f�hnen?"
"Nee, zo is het af."
De meisjes gaan de gang weer op en de modellen genieten weer van het
simpele feit dat ze mogen bewegen. In de spiegel zie
dat er nogal wat blikken op me gericht zijn, maar juist als ik me omdraai,
draait ieder zich naar zijn spiegel.
Nu komen drie heren (alledrie grijs met snor) de kapsels inspecteren.
Deze aanraking zal wel meevallen, denk ik nog. Maar de rimpelige handen
van inspecteur nummer 1 gaan zachter en langzamer door mijn haar dan
die van mijn kapster. Bijna teder. Als nummer 2 en 3 ook nog komen voelen,
zie mezelf rood aanlopen.
"Is het in orde?", vraag ik om de stilte te doorbreken. "Dat
mogen we niet zeggen." Er komt een glimlachje op het gezicht van
nummer 2. Het lijkt even of hij hardop gaat lachen, maar hij maakt er
een kuchje van.
Op de gang zie ik het meisje dat ik op straat ontmoette met mijn kapster
praten. "Die andere gingen toch wel goed? Volgens mij haal je het
gewoon." "Nou, ik zie wel joh. Anders
heb ik nog een jaar studiefinanciering." Als ze mij zien, stapt
het aardige rood-blond gestreepte meisje op me af. Nu kan ik eindelijk
zeggen dat ik het best leuk vond en vragen hoe ze heet. Ze zucht, legt
haar hand op mijn schouder en zegt: "Sorry. Echt: sorry."
En zo sta ik weer in de Sikkelstraat. Daar is de kapper. Als ik binnenstap,
ben ik meteen aan de beurt.
"Van de kapperschool, zeker?"
"Ja"
"Ga maar zitten, jongen."
|