In een wereld waar Mens geboeid
chat en surft en schermpje kijkt,
is de poète maudit onbestaand,
de dichter heeft hernia.
Ik neem het boekje uit het rek.
Wie heeft thee gezet? Koffie graag.
De dichter schrijft: ''Ik ben een god
in 't diepst van mijn gedichten.''
De dichter klankbord voor rebel,
revolte, revolutie,
met chaos dreigen, splijtzwam.
Ik zet het boekje in het rek,
plooi het woord tot macht, genadestoot,
spiets het aan de bomen in mijn droom,
de letters huiveren, vallen,
blank is het land der dichters.
Het boekje in het rek pijnstoot
een gil, hernia weet je nog?
De dichter is dood, ik overleef.
De bib sluit vrijdag om acht.
|
|
