zo voor de eerste keer sinds lang. Hoooi, weer terug van weggeweest, zijn jullie daar nog Henger en Jochemberg en iedereen en nieuwe ontpopte insecten die ik nog niet ken. Eindelijk zat mijn werk erop en heb ik besloten om nooit meer te gaan werken en om deze wijze beslissing te vieren vleide ik mij neer op de bank om de Argentijnen eens flink te beschimpen om hun veel beproefde wedstrijdtactiek van doorgestoken kaart, omgekochte arbiters, vuile tackels en hun misplaatste verontwaardiging als ze zichzelf laten omvallen zodra er een verdediger hun buurt uit dribbelt. Hoera en god shave the queen toen de alom verguisde Beckham (rood in 98) scoorde, zo strak en zelfverzekerd, zo eenvoudig en doeltreffend dat ik de verleiding niet kon weerstaan om dat in de huiskamer, naast het marokkaanse koffietafeltje en onder de kamerlinde even na te doen, mijzelf een Beckham, een Totti, een van Basten waanend zodat ik, zelfs nog voor ik de imaginaire bal raakte, alweer ter aarde stortte en geheel volgens de wetten van de ouderdom mijn kuitspier scheurde (in de lengte uiteraard) en nu op krukken rondhip. Maar ik troost mij met de gedachte dat er niets so sexy is, na de vrouw met bril (Lous Haasdijk) als de vrouw die met een zekere nochalance, haar krukken weet te gebruiken. Leedwezenbetuigingen alsmede spontane uitbarstingen van plezier worden op prijs gesteld.
|
|